ஊமைத்தொலைபேசி..!

மூன்று நாட்களாய்

உன்னிடம் பேசாத

துயரம் தாளாமல்,

ஒரு நள்ளிரவில்

தொலைபேசியில் அழைத்தேன்.

அழகாய் , பயமாய்

போர்வைக்குள் ஒளிந்து

"ஹலோ" என்றாய்..

"ஹலோ காவல் நிலையமா ?" என்றேன் ,

குறும்பாய் ,

நீ , "ஆமாம்" என்றாய் ..

"ஒ, மகளிர் காவல் நிலையமா?" என்றேன்.

நீ திமிராய்

"மிஸ்டர் , என்ன வேண்டும்?" என்றாய்.

"என் மனைவியை

கண்டுபிடித்துத் தருவீர்களா ?" என்றேன் ,

தோரணை யாய் ,

சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு

"அடையாளங்கள் என்ன ?",என்றாய்..

நான்,

"அவளுக்கு இரட்டை இதயங்கள் ,

முதுகில் சிறிதாய்

வெள்ளை சிறகுகள்

முளைத்திருக்கும் , தலைக்குப் பின்

ஒளிவட்டம் ஒளிரும்,

அவள் இருக்கும் இடமெங்கும் புன்னகையும் , சந்தோஷமும் நிறைந்திருக்கும் !

மொத்தத்தில் அவள் தேவதை !!" என்றேன்.

உடனே " ஐ லவ் யூ டா புருஷா!!!"

என்று கத்தினாய் நீ ..

உலக கோப்பையை

வென்ற மகிழ்ச்சி எனக்கு..

"அச்சச்சோ அப்பா வர்ராரு.."

என்று போனை வைத்து விட்டாய் நீ .

ஊமைத்தொலைபேசியை

உற்றுப்பார்த்தபடியே

உட்கார்ந்திருக்கிறேன்

நான்,

நாட்கணக்கில்..

- அருண். இரா